Gratis - Amber Stinissen

Ga naar de inhoud

€0.00 0 Winkelwagen

Home
Aanbod
- 1 OP 1 TRAJECT
- ONLINE PROGRAMMA
Wachtlijst
- Schrijf je in voor de wachtlijst
Gratis
Klantverhalen
Contact

Home
Aanbod
- 1 OP 1 TRAJECT
- ONLINE PROGRAMMA
Wachtlijst
- Schrijf je in voor de wachtlijst
Gratis
Klantverhalen
Contact

VOLG MIJ OP INSTAGRAM
@AMBERSTINISSEN_

De allereerste verbinding in je leven is die met j

De allereerste verbinding in je leven is die met je moeder. Het is haar taak om zich te verbinden met jou, zodat jij je veilig, welkom en onvoorwaardelijk geliefd voelt.

Wanneer jouw moeder vanuit haar eigen onvermogen en overwerkte stukken niet in staat is om zich te verbinden met jou, om er onvoorwaardelijk voor jou te zijn, om zich af te stemmen op jou en wat jij nodig hebt, en daarbij zichzelf opzij te zetten, en daarmee die diepe veilige verbinding aan te gaan, dan ontstaat er een innerlijke leegte.

Afhankelijk van de mate waarin je moeder er niet voor je kon zijn, sluit je je af van je eigen behoeftes en trek je je terug, of verlaat je jezelf en ben je voortdurend op zoek naar de geruststelling van je moeder.

Deze reacties, op verbinding en het verlies daarvan, neem je mee naar je volwassen liefdesrelaties (je hechtingsstijl.)

Veel van de gevoelens die we vandaag de dag ervaren in onze (liefdes)relaties, van teveel of niet welkom zijn, buitengesloten of genegeerd worden, nooit goed genoeg zijn, zijn terug te leiden naar onze eerste momenten van hechting: de hechting met onze moeder.

Trauma, pijn en onvervulde behoeften worden (onbewust) van generatie op generatie doorgegeven.
Als jouw moeder zelf nooit heeft ontvangen wat zij nodig had van haar moeder, kon ze het jou misschien ook niet geven.

Ik heb een helende visualisatie voor je opgenomen voor het helen van je vrouwenlijn. ❤️
Tijdens deze visualisatie stap je uit de oude verstrikking van generatietrauma zodat heling en verbinding weer mogelijk worden.

Je neemt jouw plek in de lijn weer in, niet groter, niet kleiner dan je bent.
Je laat los wat niet van jou is en geeft de gedragen lasten liefdevol terug, zodat jouw energie weer kan stromen.

Je opent je hart voor liefde, verbinding en levensenergie.

Want het mag bij jou stoppen.

Reageer hieronder met '❤️'

en ik stuur je de link naar de visualisatie

Liefs,
Amber

*In deze tekst verwijs ik naar de moeder als primair hechtingsfiguur. Dit hoeft niet in alle situaties ook de (biologische) moeder te zijn.

Wanneer je opgroeit bij een (emotioneel) afwezige

Wanneer je opgroeit bij een (emotioneel) afwezige moeder die zo in beslag is genomen door haar eigen behoeftes en onverwerkte stukken, dan is ze niet instaat om jou te geven wat je nodig hebt, en daarmee een diepe, veilige verbinding aan te gaan.

Onbewust legt ze haar (emotionele) tekortschieten bij jou neer. Onmogelijk om niet aan de verborgen claim en verwachting te voldoen, ga jij voor haar 'zorgen' en verlaat je jezelf.

Hierdoor is er weinig echte ruimte voor jou om echt kind te zijn en je onvoorwaardelijk geliefd te voelen.
Je bent lasten gaan dragen die niet van jou zijn en je bent gefocust op je omgeving om te checken wat er van jou verwacht wordt.

Deze omgekeerde moeder-dochter relatie, waarbij jij bent gaan geven in plaats van ontvangen, herhaalt zich in je volwassen liefdesrelaties.

Je hebt moeite om naar je gevoel te luisteren, vertoont pleasegedrag, bent steevast degene die de kar trekt, alles fixt & regelt, bent geneigd altijd maar dóór te gaan, legt je focus bij anderen en/of je hebt moeite om in verbinding te blijven, hebt een hekel aan autoriteit, en vertoont vluchtgedrag.

Je leeft op wilskracht en bent altijd bezig met afleiding zoeken in de vorm van werk, een ongelijkwaardige relatie en/of andere escapes om maar niet te hoeven voelen.

Misschien neem je je voor: dit zal ik mijn kinderen nóóit aandoen! Met als gevolg dat er (wederom) een dynamiek ontstaat die gebaseerd is op de onvervulde behoeftes 𝘃𝗮𝗻 𝗷𝗼𝘂 -als ouder- 𝗶𝗻 𝗽𝗹𝗮𝗮𝘁𝘀 𝘃𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝘄𝗲𝗿𝗸𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸𝗲 𝗯𝗲𝗵𝗼𝗲𝗳𝘁𝗲𝘀 𝘃𝗮𝗻 𝗷𝗲 𝗸𝗶𝗻𝗱.
Je geeft niet vanuit overvloed, maar vanuit (je eigen) gemis, en loopt daarbij het risico dat je kind vanuit loyaliteit deze emotionele last voor jou gaat dragen, in plaats van vanuit vrijheid zichzelf te ontdekken.

Zo worden trauma’s, onbewust en onbedoeld, van generatie op generatie doorgegeven, totdat er iemand zegt: het stopt bij mij.

Ik heb een helende systemische visualisatie voor je opgenomen voor het helen van je vrouwenlijn.
Tijdens deze visualisatie stap je uit de oude verstrikking van generatietrauma zodat heling en werkelijke verbinding weer mogelijk worden.

Reageer hieronder met "❤️" en ik stuur je de link.

De blijvende innerlijke tweestrijd: Zal ik blijven

De blijvende innerlijke tweestrijd:
Zal ik blijven of weggaan?

Gedesorganiseerde hechting ontstaat wanneer je opgroeit bij ouders die voor jou zowel een bron van liefde als van angst zijn.

Wanneer de ouder die je zou moeten beschermen ook degene is die jou bang maakt, met gedrag dat voor een kind beangstigend is, afgewisseld met verstikkende, niet op jou afgestemde aandacht en liefde, raakt je systeem in verwarring.

Je weet nóóit waar je aan toe bent.
Je zenuwstelsel registreert geen enkele keuze als veilig. Verbinding voelt overweldigend en/of gevaarlijk.
Afstand voelt als verlatenheid, en dus als doodsangst.

Die tegenstrijdigheid raakt letterlijk in het zenuwstelsel ingebakken.

Er ontstaat een interne splitsing:
Eén kant die schreeuwt om nabijheid,
en één kant die vlucht, bevriest of afstoot zodra het te dichtbij komt.

En dus leef je in een permanente spagaat.

Een systeem dat wil hechten
en tegelijkertijd niet durft te hechten.

In relaties eis je totale verbinding:
“Je moet écht kiezen, aanwezig zijn, betrokken zijn.”
En volledige autonomie, tegelijkertijd:
“Word niet te afhankelijk van mij, verwacht niets van me, zit niet op mijn huid.”

Deze dubbele beweging maakt je gedrag onvoorspelbaar voor anderen.
Ze weten nooit welke “versie” van jou verschijnt:
de warme, betrokken kant of de terugtrekkende, afwijzende kant.

Je leven bestaat uit hoge pieken en diepe dalen.
Alles of niets.
Intense verbinding of totale afsluiting.
Vol gas erin of keihard op de rem.

En jij zoekt constant naar het ene gevoel dat klopt…
maar je vindt het niet, omdat je altijd twee gevoelens tegelijk hebt.

De oplossing is niet: één gevoel vinden.
De oplossing is leren hoe je beide delen kunt dragen,
zonder erin mee te schieten.

Zodat je niet langer weerloos overgeleverd bent aan je eigen binnenwereld,
maar kunt handelen vanuit keuzevrijheid.

In de afgelopen jaren heb ik me, zowel vanuit mijn eigen herkenning als vanuit mijn expertise op het gebied van hechtingsproblematiek verdiept in deze hechtingsstijl.

Wil je hier meer over weten?

Reageer met ❤️ en ik stuur je de link naar de podcast.

Liefs,
Amber

Jij werd als kind al de volwassene, omdat je ouder

Jij werd als kind al de volwassene, omdat je ouders vanuit hun eigen onverwerkte stukken en onvermogen emotioneel onvolwassen waren.

Misschien werd je geprezen voor hoe ‘volwassen’ je was. Hoe rustig, verstandig, zorgzaam, sterk. Maar diep vanbinnen voelde je je alleen. Niet gezien in wie je werkelijk was.

Je werd verantwoordelijk vóór je eraan toe was.

Niet omdat je dat wilde, maar omdat het moest. Omdat jij de stabiele factor moest zijn in een instabiele omgeving.

Niet elke emotioneel onvolwassen ouder is extreem grillig, impulsief, afwezig of zichtbaar getraumatiseerd. Sommige functioneren prima aan de buitenkant: ze hebben een goede baan, brengen je naar school, zorgen voor eten en structuur.

Maar ze zijn emotioneel niet beschikbaar.
Ze kunnen je niet dragen, niet spiegelen, niet écht zien. En dat laat diepe sporen na.
Want als je als kind geen ruimte kreeg om kind te zijn, om te voelen, om onhandig te zijn, afhankelijk te zijn, gedragen te worden, wanneer je te vaak op jezelf bent aangewezen en aan je lot werd overgelaten: dan ga je overleven.

Dan zet je jezelf opzij.
Dan word je een functioneel volwassen kind, met een onvervuld verlangen naar echte geborgenheid. Met een binnenwereld die nooit echt heeft kunnen opgroeien, omdat je overlevingsmechanismen het overnamen en er geen veilige ruimte was om je gevoelens, behoeften en kwetsbaarheid te ontwikkelen.

En precies dát speelt zich opnieuw af in je volwassen relaties, in andere vorm, maar met dezelfde pijn eronder.

Je voelt je verantwoordelijk voor de ander.
Je past je aan, zorgt, begrijpt en ziet door de vingers…
Je vindt het moeilijk om ruimte in te nemen, om te leunen, en om jezelf bestaansrecht te geven in de relatie. Want diep vanbinnen voelt het alsof jij de hele relatie moet dragen.
Als jij het niet initieert, regelt, fixt, jezelf aanpast… dan gebeurt er niets.

Je slikt, gaat ver over je eigen grenzen, minimaliseert je behoeften en raakt steeds verder verwijderd van wat er vanbinnen werkelijk leeft. Misschien weet je rationeel gezien dat je liefde verdient.
Maar je zenuwstelsel heeft iets anders geleerd.

⬇️

KVK: 80085598
Algemene voorwaarden
Privacy Statement
2025 Webplace4u.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.