Klantverhalen - Amber Stinissen

Ga naar de inhoud

€0.00 0 Winkelwagen

Home
Aanbod
- 1 OP 1 TRAJECT
- ONLINE PROGRAMMA
Plan je call
- Plan je kennismakingsgesprek
Gratis
Klantverhalen
Contact

Home
Aanbod
- 1 OP 1 TRAJECT
- ONLINE PROGRAMMA
Plan je call
- Plan je kennismakingsgesprek
Gratis
Klantverhalen
Contact

VOLG MIJ OP INSTAGRAM
@AMBERSTINISSEN_

Je bent niet verliefd op hem, maar op wie hij zou

Je bent niet verliefd op hem, maar op wie hij zou kunnen zijn.

Niet aan de realiteit, maar aan het potentieel dat je in hem ziet.

Je klampt je vast aan de (broodkruimels van) momenten waarop er wél verbinding was.
Aan die blik, dat ene gesprek, die dag waarop het goed voelde.

Aan het idee van wat jullie samen zouden kúnnen zijn... als hij zou veranderen, kiezen, groeien...

En dus blijf je hopen.
Niet omdat de relatie gezond is,
maar omdat je hoopt dat het ooit goedkomt.

Je houdt je vast aan die hoop,
zoals je als kind ooit hoopte dat je vader of moeder wél beschikbaar zou worden,
je wél zou zien, wél zou kiezen.

Als kind leerde je al vroeg:
als jij maar genoeg geeft,
niet teveel nodig hebt, zorgt voor de ander,
dan komt het misschien wel goed.
Dan worden je ouders alsnog de veilige plek die je zo nodig had.
Dan komt er wél liefde.
Het was jouw manier om te overleven in een wereld waarin liefde niet vanzelfsprekend was. Je creëerde de illusie dat jij zélf de sleutel was tot verandering.
En dus gaf je alles.

Nu, in je volwassen relaties, herhaal je dat patroon. Je valt op emotioneel onbeschikbare partners in de hoop dat jij degene bent
die hen kan openen, redden en veranderen.

Wat je mist, is niet hém.
Wat je mist is erkenning.
Waardering en onvoorwaardelijke liefde.

Zolang je blijft verlangen naar wie hij zou kunnen worden, kun je niet rouwen om wie hij nu is.

En kun je hem niet loslaten.
En elke keer dat je dat niet doet,
laat je eigenlijk jezelf los.
Je verlaat jezelf.

Je leeft in een toekomst die er niet is,
terwijl het heden steeds pijnlijker wordt.

Iets in jou fluistert dat je niet moet opgeven.
Dat hij ook z'n best doet, dat het dit keer anders is.
Dat als hij maar inziet hoeveel jeugdtrauma hij heeft, hij kan veranderen..

En voor je het weet zit je weer in een dynamiek van aantrekken en afstoten
Van hoop en teleurstelling.
Je verliest jezelf in het aanpassen, pleasen en dragen van de relatie.

Ik heb een waardevolle private podcast voor je opgenomen over hoe je jouw innerlijke saboteur herkent, zodat je kunt doorbreken met liefde die pijn doet.

⬇️⬇️⬇️

Vol goede moed neem je het besluit: nu is het klaa

Vol goede moed neem je het besluit:
nu is het klaar.

Je voelt de kracht in jezelf opkomen:

nu kies ik voor mezelf.

Je voelt aan alles dat je beter verdient.
Verlangt naar een relatie die wederkerig is.
Een relatie die tegemoet komt aan je behoeftes.

Je weet het zeker:
Deze relatie, met deze partner, geeft je niet wat je nodig hebt.
Je ervaart meer verdriet en teleurstelling dan liefde.
Meer onzekerheid dan verbinding.
Je voelt het tot in je vezels: zo kan het niet langer.

Maar dan…
Zodra je afstand probeert te nemen,
je uitspreekt dat het zo écht niet langer kan
je een punt achter de relatie zet...
begint het te wringen.

De leegte komt op. De twijfel. De angst.
Wat als hij toch verandert?
Wat als jij te kritisch bent?
Wat als je hem voorgoed kwijtraakt?

En daar verschijnt hij: je innerlijke saboteur.

“Je gooit alles weg wat jullie samen hebben opgebouwd.”
“Je bent zelf ook niet makkelijk.”
“Hij bedoelt het niet zo, hij kan het gewoon moeilijk uiten.”
“Zonder hem ben je alleen. Is dat wat je echt wilt?”

De saboteur komt niet als de vijand.
Hij komt als een redder, een helper, een pleaser.
Maar zijn doel is niet jouw heling, het is het vermijden van pijn.

En dus krabbel je terug.
Niet omdat je relatie gezond is,
niet omdat wat er tussen jullie speelt echte liefde is.
maar omdat de pijn van loslaten ondraaglijk voelt.

De saboteur sust, stelt gerust, verdraait de realiteit…
Zolang jij de werkelijke pijn maar niet hoeft te voelen.

Ik heb een waardevolle private podcast voor je opgenomen, waarin je leert hoe je jouw innerlijke saboteur herkent, zodat je het moment waarop je opnieuw dreigt te kiezen voor liefde die pijn doet, kunt doorbreken.

Daarnaast ontvang je ook de reflectie met mijn 3 stappenplan, dat je helpt om bewust te kiezen voor wat je werkelijk nodig hebt, in plaats van terug te vallen in oude, pijnlijke patronen.

Inclusief een helende visualisatie die je ondersteunt om niet terug te grijpen naar het oude, maar erdoorheen te bewegen, richting zelfliefde, helderheid en bevrijding uit dit destructieve patroon.

Reageer hieronder met een '❤️' en ik stuur je de link!

Liefs,
Amber

Als jouw moeder om wat voor reden dan ook niet emo

Als jouw moeder om wat voor reden dan ook niet emotioneel beschikbaar is voor jou, voelt het alsof jij je moeder 'draagt' in plaats van dat jij gedragen wordt. Ze is niet in staat om jou te geven wat je nodig hebt en daarmee een diepe, veilige verbinding aan te gaan.

In je volwassen leven heb je moeite om naar je gevoel te luisteren, vertoon je pleasegedrag, ben je degene die steevast de kar trekt, alles fixt en regelt, ben je geneigd altijd maar dóór te gaan, ligt je focus altijd bij anderen en/of heb je moeite om in verbinding te blijven en neig je tot vluchtgedrag. Je leeft op wilskracht en bent altijd bezig met afleiding zoeken in de vorm van werk, een partner en/of andere escapes om maar niet te hoeven voelen.

Wanneer je opgroeit bij een onbeschikbare moeder, is de kans groot dat je verstrikt bent geraakt in de symbiose met je emotioneel afwezige vader. Om de leegte en het gebrek aan onvoorwaardelijke liefde en veiligheid te compenseren ga je op zoek naar de aandacht en erkenning van je vader. Je gaat extra hard je best doen om zijn liefde te winnen, en je zo alsnog gewaardeerd te voelen.

Je verliest jezelf en je eigen identiteit dan door je onbewust aan te passen aan zijn verwachtingen en behoeftes, ten koste van je eigen identiteit. In je volwassen liefdesrelaties herhaalt deze dynamiek zich vervolgens weer.

Je maskeert het gat in je eigenwaarde door jezelf constant te bewijzen, te presenteren en het voor de buitenwereld goed voor elkaar te hebben.
Desondanks blijf je altijd het gevoel hebben dat je er alleen voor staat..

In de volgende podcast afleveringen vertel ik je er alles over:

#56: Vader of moederwond?
#61: Opgroeien bij emotioneel onbeschikbare ouders
#94: Onveilige hechting, triggers en automatische reactiepatronen

Reageer hieronder en ik stuur je de link ❤️

Liefs,
Amber

Zelfs wanneer je broodkruimels van aandacht en waa

Zelfs wanneer je broodkruimels van aandacht en waardering terugkrijgt.

Je niet krijgt waar je naar verlangt, de gouden bergen die worden belooft nooit waar gemaakt worden, de ander zijn woorden en gedrag niet overeen komen, je voélt dat je besodemieterd wordt... er iets niet klopt, het té mooi is om waar te zijn, je relatie niet gezond is, je respectloos en grof wordt behandelt, je emotioneel misbruikt en gemanipuleerd wordt:

Maak jij jezelf wijs dat het allemaal wel goed komt en steek je je kop in het zand.

Je praat het gedrag van je partner goed, zegt dat het niet zo erg is, hij het niet zo bedoelt, het wel meevalt, je er geen last van hebt, het vanzelf wel overgaat, je wel van hem houdt, het wel verandert als hij maar.... (stopt met drinken, bij z'n ex weggaat, een andere baan heeft etc.)

Door een roze bril naar je (ex)partner en relatie kijken zorgt er voor dat je iemand niet kunt loslaten terwijl je eigenlijk weet dat het beter voor je is om het wel te doen, het is een vorm van ontkenning.

Je zoekt compensatie voor de in jeugd niet vervulde behoeftes aan liefde, aandacht, waardering en steun waardoor je de ander nódig hebt voor jouw eigen gemis.

Je klampt je vast aan de ander, en probeert recht te trekken wat krom is (door zijn gedrag goed te praten, te bagatelliseren, nóg meer te geven, nóg harder je best te doen.)

Wanneer je je roze bril af zou zetten, zou je de
waarheid onder ogen moeten komen en dat is dat de relatie meer pijn en verdriet oplevert dan liefde, precies dat wat je vermijdt te voelen.

Wanneer je als kind opgroeit in een disfunctioneel gezin is er altijd sprake van gedeelde ontkenning. Problemen worden niet besproken of opgelost. In plaats daarvan worden zaken ontkent, gebagatelliseerd en onder het tapijt geschoven.

Je leert al vanaf jongs af aan om niet op je eigen waarnemingen te vertrouwen. De mensen die zeggen van je te houden verdraaien de realiteit en kunnen er niet echt voor jouw gevoelens zijn.

Dit patroon herhaal je later in je liefdesrelaties.

Wil je hier meer over weten? Check de Podcast afleveringen in de comments 👇🏻

Liefs Amber

KVK: 80085598
Algemene voorwaarden
2022 Webplace4u.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.