In mijn jeugd ben ik heel vaak verhuisd.
Mijn vader had ons gezin al vroeg verlaten, en door de wisselende partners van mijn moeder vertrokken we telkens weer naar een andere woonplaats. Ik zie mezelf nog staan voor die zoveelste basisschool, zo intens verdrietig dat ik wéér opnieuw moest beginnen.

Thuis was de sfeer vaak ook niet beter, op een enkele partner van mijn moeder na waren de meeste niet stabiel, of aardig. Ik leerde eigenlijk op jonge leeftijd al dat ik niet van de ander op aan kon, en ben het daarom, maar zelf gaan doen.

Ik ging al vlot uit huis, werkte hard, feestte nog meer en startte ondertussen mijn eigen bedrijf. Ik leerde Joey kennen, binnen 2 maanden woonde we samen.
Ik hield echt veel van hem, maar kon ook zo’n vreselijke hekel aan hem hebben. We hadden vaak de grootste ruzies, niet eens meer wetende hoe die ruzie begonnen was.

Meestal vertrok ik dan, met m’n weekendtas in de auto. Ik wist van binnen donders goed dat ik ‘s avonds weer in mijn eigen bed zou slapen, maar negeerde ondertussen zijn gemiste oproepen. Ik voelde me zo vaak afgewezen door Joey. Eigenlijk was ik altijd naar bewijs aan het zoeken dat hij niet écht van me hield. Zodat ik kon zeggen: zie je wel.

Het ene moment hield ik heel veel van hem, het andere moment wist ik zeker niets voor hem te voelen. Dan had ik weer spijt als haren op mijn hoofd van mijn eigen gedrag, dan wist ik weer zeker dat het aan hem lag. Uiteindelijk brak het op. Ik besefte heel goed dat we zo niet door konden gaan, dit was voor niemand houdbaar. Ik besloot om hulp te zoeken bij Amber. Ik had het idee dat ik bij haar eerlijk kon zijn, ik schaamde me ook voor mijn eigen gedrag.

Ik heb mezelf zo leren kennen de afgelopen maanden. Mijn hechtingsstijl, patronen waar ik me totaal niet bewust van was. Ik ben gaan inzien dat Joey het voor mij nooit goed kon doen, omdat ik teveel ongeheelde shit had in mezelf.

Door naar mijn eigen aandeel te kijken, is er zoveel rust gekomen in mijn relatie. Wanneer ik de behoefte voel om te vluchten, vertel ik dat ik even ruimte nodig heb in plaats van hem de schuld te geven. Ik voel meer rust in mezelf dan ooit. Ik ben Amber zo dankbaar. – Rosanna