Mijn vader verliet ons gezin al toen ik nog geen 3 jaar was. Mijn moeder kreeg daarna een nieuwe partner. We moesten naar hem luisteren, hem papa noemen en droegen op een gegeven moment zelfs zijn achternaam. Hij had losse handjes en was een vreselijke man, maar als ik daar iets van zei werd het al snel weggewuifd; k gunde mijn moeder haar geluk niet. Hij liet dit gedrag overigens alleen zien als hij alleen met mij en mijn zusje was. Zo creërde hij afstand tussen ons en mijn moeder: ze geloofde hem, altijd.
Ik ging op jonge leeftijd uit huis en trouwde met mijn eerste man. Voor de buitenwereld een charismatische man, met aanzien door zijn gerespecteerde functie. Maar de man die iedereen kende, was niet de man die ik kende. Binnenshuis was hij dominant, gemeen en manipulatief. Het begon heel subtiel, en werd door de jaren heen steeds erger.
Telkens hoorde ik van mijn omgeving wat ik het toch getroffen had met hem, wat me totaal aan mezelf deed twijfelen. Ik was er zo langzamerhand van overtuigd dat er echt iets mis was met mij.
Leugens, kleineren en agressief gedrag wisselde zich af met excuses en alles in het werk stellen om het weer te lijmen tussen ons. Toen hij uiteindelijk met zijn zoveelste affaire besloot door te gaan, gingen we uit elkaar. In de buitenwereld verspreidde al snel het nieuws dat ‘Ik door de jaren heen er ook niet leuker op was geworden.’
Niet lang na de scheiding ontmoette ik een nieuwe partner. Zoiets had ik nog nooit voor iemand gevoeld. Alsof ik mezelf ontmoette in een man. Hij voelde me aan, had aan een half woord genoeg, ik wist niet wat me overkwam.
Er was alleen één maar, hij had geen financiële middelen. Geen baan, een piepkleine achterstallige (gedeelde)woning. Ik besloot hem daar niet op te veroordelen, want hij was zo goed voor mij. Maar naarmate de relatie vorderde, en ik zo ongeveer alles financierde, werden de verhalen steeds sterker. Steeds vaker was hij plotseling weg, gebeurden er vreemde dingen waar hij nog vreemdere verklaringen voor had, en ontdekte ik dat ook hij contact had met meerdere vrouwen. Het duurde niet lang of ook deze relatie was voornamelijk drama, pijn en verdriet afgewisseld met lijmpogingen.
In een van de gebroken momenten vond ik de Podcast van Amber. Ik voelde me zo slecht. Alsof de wereld onder mijn voeten vandaan was gevallen. Waarom trok ik toch telkens deze mannen aan met meerdere gezichten? Die tegen me logen, me bedrogen, gebruikte en chanteerde. De Podcast was echt een eyeopener, ik wist dat er iets in mij moest veranderen.
Inmiddels ben ik een jaar verder en is mijn leven 180 graden veranderd. Ik kan oprecht zeggen dat dit is omdat er iets in mij is verandert. Eindelijk voel ik liefde voor mezelf, iets waar ik altijd naar verlangd heb maar geen idee hoe ik daar moest komen. Ik heb ontzettend veel inzicht gekregen in mijn jeugd en mijn aandeel in mijn relaties waardoor ik mezelf ben gaan begrijpen. Dit geeft zoveel rust. Het gevoel van innerlijke rust is lastig te beschrijven, ik had een jaar geleden kon ik dit alleen maar bedenken, niet wetende hoe het zou voelen. Lieve amber, ik ben je zo ontzettend dankbaar dat ik mezelf heb teruggevonden, je hebt een heel speciaal plekje in mijn hart. – Julia.
