Jarenlang bevond ik me in een ongezonde knipperlichtrelatie. Toen ik eindelijk de moed had gevonden om de relatie definitief te verbreken, voelde ik na een periode van boosheid, veel uitgaan en hard werken vooral een onoverwinnelijk gevoel. Ik wist zeker: ik ben er doorheen. Ik heb het patroon doorbroken. Ik voelde me zo vrij, zo krachtig.
In die periode ben ik een half jaar alleen geweest, totdat ik “opeens” verliefd werd. Hij was zo galant, toonde zoveel interesse en leek zijn leven in basis prima voor elkaar te hebben.
De eerste 3 maanden waren geweldig, maar al snel ontstonden de scheuren. Steeds vaker kwam ik in situaties terecht waarbij ik enorm aan mezelf ging twijfelen. Hij kreeg steeds meer excuses voor zijn gedrag zoals het uitblijven van beloftes, uren of soms dagen niks van zich laten horen, gespot worden op andere plekken dan waar hij zei dat hij was. Het leek wel alsof hij de realiteit anders beleefde dan ik.
Wanneer ik hem confronteerde, dan was hij altijd het slachtoffer. Hoe kon ik zo gemeen zijn, als ik echt van hem hield dan zou ik nooit zo slecht over hem denken, óf als hij echt niet onder zijn gedrag uitkon dan gaf hij huilend toe, bewerend dat het allemaal door zijn jeugd kwam dat hij slechte keuzes maakte en toch niemand van hem hield, waarop ik dit weer zielig vond en hem met een preek weer “op het juiste pad” probeerde te krijgen.
Naarmate de relatie vorderde bleek hij enorme schulden te hebben, waarop hij zijn huur niet meer kon betalen. Hij trok bij mij in, en vanaf toen ging alles echt bergafwaarts. Ik ging steeds verder bij mezelf vandaan om de relatie te redden.
Ik accepteerde steeds meer en meer, zelfs dingen waarvan ik aan het begin nóóit had gedacht ze toe te staan, zoals vreemdgaan, terwijl ik nota bene alles betaalde, regelde en fixte voor ons leven samen.
Ik sliep slecht, kreeg zelfs ruzie met mijn omgeving en voelde me tot waanzin gedreven. Zelfs in mijn bedrijf, waar ik veel verantwoordelijkheid draag, kon ik me steeds minder concentreren.
Uiteindelijk kwam ik Ambers podcast tegen op Spotify en na 7 afleveringen in één keer te hebben geluisterd wist ik: dit gaat over mij, dit móet echt stoppen.
Het traject is een verademing geweest, letterlijk en figuurlijk. In het begin van het traject lukte het me om de relatie te verbreken, maar toen begon de reis pas. Ik leerde dat júist wanneer ik in verbinding ga, ik de verbinding met mijzelf verbreek. Ik wist dat mijn jeugd moeilijk was geweest, maar ik had nooit bewust doorgehad dat er nog zoveel onverwerkte pijn in mij zat die mij aandreef tot deze ongezonde relaties. Na een jaar alleen te zijn geweest ben ik nu weer aan het daten, maar heel rustig aan, bewust van mijn eigen valkuilen en dat voelt zó anders. Dankjewel lieve Amber, je bent van onmisbare waarde geweest in mijn proces! – Charlotte
