In mijn jeugd verhuisde we iedere 2 jaar voor het werk van mijn vader. 
We reisden heel Europa door. Net als ik weer vriendinnen had gemaakt, vertrokken we weer. Hoe ouder ik werd, hoe moeilijker ik het vond.

Mijn vader was altijd aan het werk. Mijn moeder regelde alles voor mij en mijn zussen, maar mijn vader was dé man. Hij schitterende door afwezigheid. Iedereen, inclusief mijn moeder, zette hem op een voetstuk. Vanaf mijn veertiende bleven we in Nederland, en stopte mijn vader min of meer met werken. Mijn ouders hadden enorm vaak ruzie, wat vaak met een hoop drank in scheldpartijen en slaande deuren eindigde.

Op mijn 18e trok ik in bij mijn eerste vriendje. Hij was een stuk ouder, en had een hoop aanzien in de omgeving. Dat juist híj mij wilde, wauw. Ik voelde me zo gevlijd. Na jaren in deze relatie kwam ik er eigenlijk achter dat ook hij al die tijd schitterende door afwezigheid. We brachten weinig tijd samen door, de tijd die we samen doorbrachten was vooral op sociale bijeenkomsten waar hij dan met mij kon pronken.

Ik voelde me altijd zo leeg, maar kon de vinger er niet op leggen. Toen ik eindelijk in zag dat onze relatie niet goed zat, ontmoette in Bart. Hij was zo geïnteresseerd. Zo lief. Ik was smoorverliefd. Maar hij wilde geen relatie. Het was zo tegenstrijdig. Alles aan hem leek te zeggen, ik hou van jou, maar puntje bij paaltje kon hij nooit voor mij kiezen.

Ik heb 3 jaar gewacht. Gekmakend. Dag en nacht was ik er mee bezig. Zijn woorden te ontrafelen, te analyseren wat er nu gebeurde. Telkens denkend: het komt wel goed. Alleen nog even dit of dat, en dan zal hij inzien dat we echt bij elkaar horen. Ik verloor mezelf er helemaal in. Mijn leven stond stil, voor iemand waar ik uiteindelijk nooit een echte relatie mee heb gehad.

In de afgelopen maanden heb ik bij Amber hard aan mezelf gewerkt. Er is zoveel duidelijk geworden. Voor het eerst vallen er puzzeltjes op zijn plek. Voel ik zomaar eens rust in mezelf en vind ik het ook fijn om alleen te zijn. Mijn eigenwaarde is zo gegroeid. Ik ben zo blij dat ik je ontmoet heb Amber, dankjewel. – Christa