Ik groeide op in een huis waar niemand écht aanwezig was.

Mijn moeder was er fysiek wel, maar altijd aan het werk. Ze was verslaafd aan presteren, aan doorgaan, aan alles perfect doen. Mijn vader vond zijn toevlucht in zijn functie als topman en in alcohol.

Als kind voelde ik me vaak onzichtbaar.
Ik leerde tussen de regels door te leven. Altijd aanvoelen, nooit vragen. Altijd proberen ‘het goed te doen’, zodat niemand zou ontploffen of instorten.

Mijn eerste liefdesrelatie van vijftien jaar was met een verslaafde man. Ik probeerde hem te redden van zijn verslaving en slechte jeugd, maar hoe meer ik dat deed, hoe dieper ik zelf wegzonk. Achteraf zie ik in dat ik ook verslaafd was, aan hém. Hoe meer zijn verslaving uit de hand liep, hoe erger mijn reddersgedrag werd.

Het heeft me twee jaar gekost om me los te maken van hem; telkens viel ik weer voor zijn smeekbeden.

In de jaren daarna stortte ik me vooral op mijn bedrijf, probeerde een goede moeder te zijn voor mijn kinderen, en uiteindelijk trof ik een nieuwe partner. En juist toen ik rust begon te ervaren, een stabiel leven, financiële vrijheid, aanzien, fijne mensen om me heen, geen chaos,
gebeurde er iets wat ik totaal niet begreep:
Ik voelde paniek, onrust en leegte. Alsof iets me overnam.

Ik was mezelf helemaal kwijt.
Waarom nu? Waarom juist nu het goed ging?

Ik nam steeds vaker ‘even een wijntje’, verloor mezelf in internetshoppen, haalde lange avonden door achter de laptop, en werd zelfs verliefd… op een ander. Iemand die me een stuk minder goed behandelde dan mijn partner.

Totaal in de war besloot ik hulp te zoeken bij Amber. Ik kwam erachter dat ik mijn hele leven in de overleefstand had gestaan. Altijd ‘aan’. Altijd voorbereid op het ergste. Ik móést door. Voor mijn kinderen. Voor mezelf. Er was geen ruimte om te voelen, alleen om door te gaan. En juist toen het goed ging, toen het stil werd om mij heen, kwam alles eruit: alle onverwerkte emoties, gevoelens en opgebouwde spanning. Ik wist me geen raad met mezelf. 
Mijn systeem was vertrouwd met controle, stress en altijd aanstaan, maar niet met rust, leven en ontvangen. Het voelde zó slecht, ik begon mijn eigen geluk te saboteren. 

Inmiddels heb ik mijn traject bij Amber afgerond, en dit heeft mijn hele leven veranderd. Ik voel eindelijk rust in mezelf.
Een rust die niet van buitenaf wordt gevoed, niet door mijn zakelijke succes of liefdesrelatie, maar door mijn eigen rustige binnenwereld.

Lieve Amber, ik ben je meer dan dankbaar. Jouw eindeloze support, liefde, geduld, expertise en levenservaring heb ik als ontzettend helend ervaren. – Claire