Ik ben in een krankzinnig gezin opgegroeid. Mijn vader was altijd boos. Zijn stemming overheerste het hele gezin. We liepen allemaal op eieren, want owee als we hem tot last waren. Regelmatig schoot hij volledig uit zijn slof, meestal om iets onbenulligs, en dan kreeg een van ons, of mijn moeder er van langs.

Ik had zoveel medelijden met mijn moeder. Mijn zusjes en ik hebben jarenlang op haar ingepraat. We wilden dat ze bij hem wegging, maar dat deed ze niet.

Toen ik 17 was ben ik uit huis gegaan. Non-stop werken, het was mijn uitvlucht. Al snel ontmoette ik mijn man. Hij was echt een alfa mannetje, en had een beruchte reputatie. Van zijn aandacht ging ik helemaal ‘aan’. Maar als ik terugkijk weet ik, het heeft nooit goed gezeten. Soms was hij lief, kreeg ik prachtige cadeaus, mocht ik als een soort trofee met hem mee naar uitbundige feestjes, en andere momenten blafte hij me af en had hij overal kritiek op.

Onze relatie ging van kwaad tot erger. Hij dronk steeds vaker en vertrok regelmatig met de noorderzon zonder iets te laten weten. In plaats van bij hem weg te gaan, probeerde ik hem te laten zien hoeveel ik van hem hield, en hoe loyaal ik was. Ik gaf zijn moeilijke jeugd de schuld van zijn grillige gedrag..

Ik deed niets anders dan werken en op hem wachten. Een eigen leven had ik niet meer. Toen hij ook fysiek agressief werd, kon ik het niet meer verbloemen richting de buitenwereld. Uiteindelijk ben ik bij hem weggegaan, omdat het écht niet meer ging, maar niet omdat ik het per se wilde. Ik hield nog steeds zoveel van hem.

Via via kwam ik bij Amber’s podcasts terecht. Bij alles dacht ik: dit ben ik! 
Ik ben zo dankbaar en blij dat ik het traject bij haar ben aangegaan. Ik zie nu in dat ik als klein meisje al heb geleerd om zoveel pijn voor lief te nemen, dat ik nu in mijn relatie niet anders deed.

Iedere dag gaan mijn ogen meer open, komt er meer verdriet naar boven, maar is het gek genoeg ook vredig. Ik sta het toe. Mezelf kwetsbaar durven opstellen is een uitdaging, ik ben beter in verbloemen. Stapje voor stapje ga ik het proces aan. Amber, ik wil je bedanken. Je weet altijd de juiste snaar te raken, ook wanneer ik toch weer aan het verbloemen ben of escapes probeer te zoeken. Ik ben blij dat jij in mijn leven bent gekomen. – Saskia